رزین سختی گیر

رزین سختی گیر:

رزین

رزین (Resin)یک نوع ترشح هیدروکربنی از تعدادی از گیاهان می باشد. رزین در فارسی همان صمغ یا از صمغ کاج مخروطی شکل با صمغ پوشاندن است که اساسا گرفته می شود.

این صمغ به علت خواص شیمیایی و مکان های مورد استفاده آن خیلی مشهور شده است. رزین در تولید لا ک و جلا دهنده ها، چسبها و بسیاری موارد دیگر به کار گرفته می شود .

دانه های رزین که به طور معمول از پتاسیم و یا سدیم پوشانده شده اند با گذر آب سخت از روی این رزین، یون منیزیم و کلسیم  با سدیم و پتاسیم  تعویض می شود.

بعد از شستوشوی رزین (wash Back) با گذر از روی آب نمک داخل تانک نمک دوباره خاصیت خود را به دست می آورد. به عبارت دیگر سدیم و پتاسیم دوباره احیا می شوند.

در تمامی سیستم های رزین سختی گیر اامی است که به صورت دورهای، رزین شستشو مع انجام گیرد. ولی در بعضی از سختی گیر های جدید این عمل به صورت خودکار انجام می گیرد. بسته به نوع رزین به کار گرفته شده دارد محصولات رزین باید تا حدود 10سال تعویض شوند.

ولی این رزین اگر از کیفیت خوبی برخوردار باشد و از آب شهر در تغذیه آن به کار گرفته شده باشد، این عدد تا 15 سال هم میتواند افزایش یابد.

رایج ترین رزین سختی گیر در صنایع غذایی، رزین پرولایت C100E است. رزینهای تبادل یونی تعویض مناسبی و قابل انعطاف تری نسبت به زئولیت های طبیعی یا مصنوعی می باشند. همچنین، رزین های تبادل یون در عمل تصفیه بیو دیزل بسیار مؤثر می باشنئ.

انواع رزین از نظر یون فعال

مشخصات کلی رزین تبادل یونی (Resin Exchange Ion ) ماتریس پلیمری حل نشدنی است که حاوی یونهای ناپایدار می تواند با یون در محیط اطراف تبادل کند

رزین ها برحسب گروه عامل تعویض متصل به پایه پلیمری رزین به چهار دسته تقسیم میشوند:

رزینهای کاتیونی قوی Cation Acidis Strong SAC

رزینهای کاتیونی ضعیف Cation Acidis Weak WAC

رزینهای آنیونی قوی Anion Basic Strong  SBA

رزینهای آمونیونی ضعیف Anion Basic Weak WBA

رزینهای کاتیونی ضعیف قادر به جذب کاتیون هایی هستند که به قلیایی بودن آب مرتبط است و توان جذب کلیه کاتیون های موجود در آب را ندارد.

فواید رزین های کاتیونی ضعیف بازدهی زیاد آنها در مقایسه با رزین های کاتیونی قوی است، در نتیجه موجب تولید پساب کمتر در تزریق های مکرر میگردد.

رزین های آنیونی قوی قادر به جذب تمامی آنیون های موجود در آب است. رزین های آنیونی ضعیف قادر به جذب آنیون اسیدهای قوی مانند اسیدسولفوریک،کلریدریک و نیتریک می باشد.

این رزین ها دوام بیشتری از رزین آنیونی دارند و به همین دلیل در سیستم های تصفیه آب استفاده  بیشتری دارند. از رزین های آنیونی و رزین های کاتیونی در عمل تبادل یونی کاربرد زیادی می شود. رزین های آنیونی جذب یون های منفی و رزین های کاتیونی جذب یون های مثبت را بر عهده می گیرند.

زمان تعویض رزین به عوامل زیر بستگی دارد:

1.علت اول تعویض رزین، مجاورت آنها با آب شهری کلر دار می باشد. بعد از تقریبا 10 سال، رزین ها شکسته میشوند و بسیار تکه تکه می گردند که فشار آب را داخل مخزن محدود می سازند. در صورت خرابی distributer bottom صفحه ای است که در خروجی زیر لایه سیلیس قرار داده میشود و روی آن نازل های برنجی بوده که آب را از خود گذر داده و به خروجی منتقل می کند.

این صفحه جلوگیری از خروج سیلیس و رزین از سیستم شده و آب تمیز گذرانده از الیه را به سیستم اضافه میکند. باید آن را بازدید و در صورت نیاز برای تعمیر و یا جایگزین آن اقدام نمود.

2. هنگامی که رزین ها با رشد جلبک های داخل مخزن آلوده شده باشند. این موضوع معمولا قابل مشاهده می باشد و در مخزن هایی روی میدهد که در محیط بیرونی نصب شده اند.

3.مقدار قابل توجهی شن داخل مخزن باشد، به علت وجود آب چاه این مشکل پدید می شود و به همین علت همیشه توصیه شده است که یک فیلتر رسوب زدا پیش از ورود آب به رزین سختی گیر موجود باشد. شن موجود در بستر رزین موجب خواهد شد تا فشار آب ضعیفی داشته باشید.

تنها راه حل این مشکل، بیرون آوردن رزین و شن داخل مخزن است. گاهی تعویض رزین جدید از جداسازی شن از رزین قدیمی خیلی برای شما راحت تر است.

4.زمانی که یک مخزن رزین برای ماهها و یا سالها بدون مصرف می ماند و یا بوی تندی از رزین ها تشخیص داده میشود، هنگامی است که می بایست رزین ها جایگزین شود.

شما میتوانید با محلول کلر ضعیف، رزین ها را تمیز نمایید اما می بایست رزین ها را خارج کنید و با محلول کلر قوی، درون مخزن را نیز تمیز کنید و سپس رزین های جدید را مورد استفاده قرار دهید.

5 رزین هایی که به وسیله آهن و یا مواد آلی حذف شده اند را میتوان با افزودن محلول پاک کنندە رزین با دوز بالا (اسید سیتریک و یا سفیدکننده) تمیز کرد.